Bij heel veel clubwedstrijden stond hij er; de man op de
mountainbike. Ik kende hem niet persoonlijk en ik ga er vanuit dat hij mij ook
niet kende. Voor hem was ik waarschijnlijk een van de vele gezichten die VZC
rijk is. Maar als ik, met rood aangelopen hoofd, voorbij kwam stoempen, moedigde
hij mij aan om verder, dieper en kapot te gaan.
Pas sinds kort weet ik wie deze meneer op de mountainbike
is. Het is een grote meneer… een heel grote Meneer. Deze meneer op de mountainbike
wist wat het was om af te zien. Hij kende de kracht van de aanmoediging. Hij
wist zelf namelijk heel goed hoe was om aangemoedigd te worden, om die
spreekwoordelijke schop onder je kont te krijgen. Die schop die soms oh zo
nodig is om verder te kunnen komen.
Hoe hij het begrip afzien en de kracht van de aanmoediging kende?
Deze man was een sportman. Nee, beter geschreven, deze man ademde sport! Hij
speelde in zijn jonge jaren bij FC Wageningen, en de Eredivisie handbal.
Volbracht verschillende (alternatieve) Elfstedentochten. Was damkampioen van
Rhenen, fanatiek hardloper, schaker, tennisser en hij was triatleet. Als
triatleet volbracht hij vele triathlons waaronder TIEN maal de triathlon van
Almere.
Bij het clubkampioenschap van afgelopen jaar werd deze
meneer op de mountainbike tweede in zijn leeftijdscategorie. Zo staat zijn
persoonlijk record op de klimtijdrit van Maarsbergen op 30”36. Zijn persoonlijk
record op de kilometertest (zwemmen) staat op 16”33. En vorig jaar liep hij 2650
meter bij de Coopertest. Deze tijden en afstanden worden nooit meer
aangescherpt…
Weet je wat gek is? Toen deze meneer op de mountainbike ons
stond aan te aanmoedigen, was hij voor mij “gewoon” iemand. Iemand op een
mountainbike zonder verhaal, zonder geschiedenis.
Nu hij er niet meer is, komen de verhalen los en krijgt de meneer
op de mountainbike een gezicht. Geen strak getrokken gezicht maar een gezicht
waarin het leven te lezen valt. Een gezicht dat overwinningen en verlies
weerspiegelde, kortom een waar gezicht.
Door hem besef ik mij meer dan ooit dat iedereen een verhaal
heeft dat de moeite waard is. Niet elk verhaal hoeft even heroïsch te zijn. De
kracht van een verhaal zit in de inleefbaarheid van een verhaal, hoe klein het
verhaal ook is. Elk goed verhaal begint met een mens en eindigt met een mens.
Grote meneer op de mountainbike. U bent niet meer, maar uw
verhaal blijft. En ik blijf, tegen beter weten in, heel stiekem bij elke VZC
wedstrijd zoeken naar u en uw mountainbike…
