Meneer op de mountainbike

Bij heel veel clubwedstrijden stond hij er; de man op de mountainbike. Ik kende hem niet persoonlijk en ik ga er vanuit dat hij mij ook niet kende. Voor hem was ik waarschijnlijk een van de vele gezichten die VZC rijk is. Maar als ik, met rood aangelopen hoofd, voorbij kwam stoempen, moedigde hij mij aan om verder, dieper en kapot te gaan.

Pas sinds kort weet ik wie deze meneer op de mountainbike is. Het is een grote meneer… een heel grote Meneer. Deze meneer op de mountainbike wist wat het was om af te zien. Hij kende de kracht van de aanmoediging. Hij wist zelf namelijk heel goed hoe was om aangemoedigd te worden, om die spreekwoordelijke schop onder je kont te krijgen. Die schop die soms oh zo nodig is om verder te kunnen komen.

Hoe hij het begrip afzien en de kracht van de aanmoediging kende? Deze man was een sportman. Nee, beter geschreven, deze man ademde sport! Hij speelde in zijn jonge jaren bij FC Wageningen, en de Eredivisie handbal. Volbracht verschillende (alternatieve) Elfstedentochten. Was damkampioen van Rhenen, fanatiek hardloper, schaker, tennisser en hij was triatleet. Als triatleet volbracht hij vele triathlons waaronder TIEN maal de triathlon van Almere.

Bij het clubkampioenschap van afgelopen jaar werd deze meneer op de mountainbike tweede in zijn leeftijdscategorie. Zo staat zijn persoonlijk record op de klimtijdrit van Maarsbergen op 30”36. Zijn persoonlijk record op de kilometertest (zwemmen) staat op 16”33. En vorig jaar liep hij 2650 meter bij de Coopertest. Deze tijden en afstanden worden nooit meer aangescherpt…

Weet je wat gek is? Toen deze meneer op de mountainbike ons stond aan te aanmoedigen, was hij voor mij “gewoon” iemand. Iemand op een mountainbike zonder verhaal, zonder geschiedenis.

Nu hij er niet meer is, komen de verhalen los en krijgt de meneer op de mountainbike een gezicht. Geen strak getrokken gezicht maar een gezicht waarin het leven te lezen valt. Een gezicht dat overwinningen en verlies weerspiegelde, kortom een waar gezicht.

Door hem besef ik mij meer dan ooit dat iedereen een verhaal heeft dat de moeite waard is. Niet elk verhaal hoeft even heroïsch te zijn. De kracht van een verhaal zit in de inleefbaarheid van een verhaal, hoe klein het verhaal ook is. Elk goed verhaal begint met een mens en eindigt met een mens.

Grote meneer op de mountainbike. U bent niet meer, maar uw verhaal blijft. En ik blijf, tegen beter weten in, heel stiekem bij elke VZC wedstrijd zoeken naar u en uw mountainbike…

Punten

Dat was hem weer. Het clubkampioenschap 2014 zit erop. Was het een spannende competitie? Nou bij de dames zeker wel. Je zou bijna van een “catfight” kunnen spreken. Na een jaar van strijd, waren de dames 1 en 2 elkaar op 40 PUNTEN genaderd. Veertig PUNTEN hoeveel is dat eigenlijk? Nou dat is meedoen aan een 3OD triathlon, of tweede worden op een triatlon, of twee keer derde worden op een triatlon, of twee keer tweede worden op een vzc wedstrijd, of vier keer deelnemen aan een VZC activiteit, of twee keer je persoonlijk record verbreken tijdens het hardlopen en of zwemmen, of 8 keer vrijwilliger zijn bij een VZC activiteit, of acht dagdelen meehelpen aan de trialton van Veenendaal, of acht keer folderen voor Stichting Triathlon Veenendaal.  

Was dat de enige spannende competitie? Nou nee. Bij de heren leeftijdscategorie 35 – 39 was er ook een heftige strijd aan de gang. Het verschil tussen de nummer 1 en twee van die categorie bedroeg 50 PUNTEN en tussen de nummer twee en drie was dat veertig PUNTEN.

PUNTEN en VZC triatlon is een dingetje. Een heel groot dingetje. Voor elke (hardloop)wedstrijd schat je van te voren in hoeveel VZC deelnemers er zullen zijn. Meer dan vijftien VZC deelnemers betekend PUNTEN. Sommige lui zijn niet vies van dreigementen. Die dreigen niet mee te doen als er precies vijftien deelnemers zijn. Dan willen ze als vijftiende deelnemer wel meedoen alleen op voorwaarde dar ze dan vooraan eindigen. Want vooraan eindigen betekent PUNTEN. Soms worden de regels wetmatig opgerekt. Voorbeeld; een geblesseerde VCZ’er kan best als nummer vijftien starten. Uitlopen hoeft niet, starten is namelijk al genoeg om voor de resterende veertien deelnemende VZC’ers de PUNTEN binnen te harken. Vijftien deelnemers zorgt ervoor dat de wedstrijd meetelt voor de competitie.

Ander voorbeeld van het legaal oprekken van de regels. Of op zijn best de creatief met de regels omgaan. Dit jaar start iedereen bij de Coopertest op nul. Veel lui liepen dus belachelijk langzaam bij de eerste Coopertest om zo veel nieuwe persoonlijke records te kunnen lopen. Want een persoonlijk record is 20 PUNTEN. Heel even dacht ik zelfs iemand met een rollator te zien lopen.

Met de start van het nieuwe seizoen is ook de strijd om het clubkampioenschap los gebarsten. Tegenstanders worden ingeschat. Vormt hij / zij een bedreiging om is er ergens een blessure te bespeuren. Wie is nu al aan het linkeballen, wie gooit nu al zijn kaarten op tafel of houdt deze kaarten juist stijf tegen de borst. Kortom; wie is de hardloper en wie de doodloper.

Mijn inschatting is dat het in bij de heren in de leeftijdscategorie 40-44 ongemeend spannend kan gaan worden. De nummer 1 staat nu op 50 punten, nummer 2 volgt op 45 en nummer drie zit de nummer twee met 35 punten op de hielen. De overige leeftijdscategorieën laten grotere gaten zien. De dames houden het kruit nog even droog. Daar zijn nog opzienbarende verschillen te zien maar de strijd kan zo maar opeens beginnen.

Kortom; het seizoen 2015 is begonnen. Ik heb er zin in al is het kampioenschap niet mijn doel. Mijn doel dit jaar; om na een heel druk 2014 weer eens een leuke halve triatlon doen (25 PUNTEN). Op de agenda van juni staat nu de halve triatlon van Amsterdam.

Mijn secundaire doel is u allen weer op de hoogte te houden van al mijn VZC avonturen.