De editie 2014-2015 van het Bos en Vallei Cross Circuit zou
mijn editie worden. Drie jaar geleden hoorde ik, door VZC, voor de eerste keer
van het bestaan van het circuit. Het leek mij een leuk evenement dat niet al te
moeilijk moest zijn. Ik had immers al wat halve marathons op mijn naam gezet,
dus een fijn stukje door het bos rennen kon toch niet al te veel problemen op
leveren? Fout gedacht. Een cross volbrengen, hoe kort de wedstrijd ook is, is
andere koek. In ieder geval andere koek dan over zwart egaal asfalt rennen. Daar kwam ik in mijn eerste editie
van 2012-2013 al snel achter. Tijdens de eerste cross van Veenendaal ben ik op de heuvels van Kwintelooijen vele doden gestorven. Het lukte mij niet om aan alle wedstrijden van het cross circuit mee te doen omdat ik de startlocatie van de cross in Wageningen
niet kon vinden… Wageningen daar kom ik toch vandaan? Jep en tot op de dag van
vandaag schaam ik mij diep dat ik juist de start in Wageningen niet kon vinden.
De editie 2013- 2014 kon ik ook niet geheel volbrengen omdat de kleine generaal
zijn opwachting maakte en de roerganger en ik in een grote verbouwing van ons
nieuwe huis zaten. Maar dit jaar 2014-2015 waren de excuses op. De kleine
generaal is er, we hebben een dak boven ons hoofd en ik was tot op de tanden
toe gemotiveerd. In begin oktober schreef ik mij dus in om vier keer de lange
versie van de cross te gaan doen.
De eerste van de vier cross-wedstrijden vond vorig jaar op
25 oktober in Veenendaal plaats. Het was een nieuw parcours die ik zwaarder vond
dan eerdere jaren. Direct na de start wachtte de eerste klim van vijftig meter
plus mij op. Na een kort rondje van 2200 meter volgde twee rondes van iets meer
dan 3300 meter. Het had in de week ervoor lekker geregend dus het parcours was
een grote modderbak wat het lopen extra zwaar maar de verhalen groter maakte. De 8800 meter volbracht ik in een tijd van 45
minuten en 23 seconden wat betekent dat ik over een kilometer 5 minuten en zes
seconden deed.
Wageningen stond op 6 december op het programma. Het
scheelde niets of ik had niet mee kunnen doen. De week voor deze editie lag ik
nog met griep op bed. Dat ik niet helemaal de oude was bleek wel uit mijn
eindtijd en de kilometertijd die daar aan vasthangt. Maar ook het parcours was
zwaar. Tijdens de race zag ik diverse deelnemers terug hinkelen. Die zwikte hun
enkels op de diverse boomwortels die her en der boven de grond uitstaken. Met
het betere hinkstapsprongwerk overleefde ik deze 7900 meter lange wedstrijd in
een tijd van 41 minuten en 33 seconden. Snel rekenwerk leert dat ik 5 minuten
en 25 seconden over de kilometer deed. En dat is een verval van 19 seconden in
vergelijking tot Veenendaal.
10 Januari Ede. Na een hooglopende ruzie tussen de Tom-Tom
en mij kwam ik net op tijd en als ik schrijf net op tijd bedoel ik ook net op
tijd aan. Terwijl ik mij achterin het startvak positioneerde, werd de wedstrijd
al weggeschoten. De 9000 meter lange cross was begonnen. In tegenstelling tot
eerdere edities van deze cross liepen de deelnemers nu tegen de klok in.
Hierdoor ontliepen we een direct zware klim. Het is een heel mooi parcours.
Veel klimmen veel dalen. Je loopt je tegenstanders tegemoet en je loopt ze ook
weer zoek. Het was de eerste en direct de laatste keer dat ik Rob achter mij
liet in het klassement. Oke, toegegeven daar was dan ook wel een blessure bij
Rob voor nodig om deze icoon achter mij te laten. Eindtijd: 46:07 met een
kilomtertijd van 5:15 en dat is weer sneller dan Wageningen maar nog wel
langzamer dan Veenendaal. Maar het geeft de burger moed voor de laatste cross
in Rhenen.
En daar vond ik mijn Waterloo. Op de crossdag lag ik met
38,3 koorts op bed. De kleine generaal was in het begin van de week al
grieperig en die vond het klaarblijkelijk nodig om mij aan te steken. Daar ging
mijn hoop om deze editie keer alle crossen te kunnen doen. Op facebook zag ik
de resultaten van de andere VZC’ers die wel startte voorbij komen. Ik zag zelfs
dat Frank, die enkele maanden geleden zijn middenvoetsbeentje brak, weer was
gaan lopen. En ik lag op bed… Maar ja wat niet gaat, dat gaat niet. Volgende
week dan maar fris en fruitig verschijnen aan de CBFB februariloop van
Bennekom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten